محل استقرار
این مسجد در میدان قیام و در خیابان علامه مجلسی قرار دارد.و به عبارت دیگر در بخش قدیمی اصفهان در ضلع باختری خیابان هاتف و انتهای بازار بزرگ قرار دارد.
پیشینه
کاوش های باستان شناسی نشان می دهد که قدمت این مسجد به دوره ساسانیان که البته در ابتدا به عنوان آتشکده از آن استفاده می شده است باز می گردد ولی به نظر می رسد قدمت این بنا به عنوان مسجد به قرون اولیه هجری و در زمان عباسیان بازمی گردد و در قرن سوم ه.ق. محراب آن تخریب و جهت قبله آن اصلاح شده است. بخش های مختلف این مسجد در طی 1000 سال شکل گرفته اند و همواره در حال مرمت و بازسازی بوده است. مهم ترین طرح های توسعه در دوران آل بویه و صفویه انجام شده اند.
سبک معماری
سبک معماری مسجد به شیوه رازی می باشد. این مسجد منعکس کننده هنر بیزانس و کلاسیک در قالب یک بنای سنتی و اسلامی است. این مسجد دارای چهر سنگاب است: 1- سنگاب ایوان درویش که در ایوان شمالی مسجد قرار دارد و از جنس سنگ پارسی استقطر دهانه سنگاب 115 سانتی متر است ولی نیمی از آن به علت شکستگی از بین رفته است. کتیبه آن به زبان های فارسی و عربی و به خط ثلث نوشته شده است. 2- سنگاب ایوان صاحب که ایوان جنوبی مسجد است و در میان حوضچه ای از سنگ چهارگوش قرار گرفته است و روس لبه آن 5 جامگاه قرار گرفته است. این سنگاب شامل کتیبه صلوات بر 14 معصوم به خط ثلث و نقش های کنگره دار کوچک است. دو سنگاب کوچک دیگر نیز در این مسجد وجود دارندیکی در کنار حوض میان حیاط مسجد و دیگری در برابر ایوان استاد قرار گرفته است. این مسجد همچون موزه عظیمی معرف روند تحول و تکامل معماری ایران در ادوار مختلف اسلامی بوده است.
اهمیت ملی و جهانی
این مسجد در تاریخ 15 دی 1310 با شماره 95 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
جاذبه های گردشگری مجاور این مکان
گورستان ورنوسفادران در 12 کیلومتری، کاروانسرای عباسی گز در 13 کیلومتری، مسجد جامع گز در 14 کیلومتری، مسجد سید در 19 کیلومتری، مسجد رحیم خان در 19 کیلومتری و آتشگاه در 21 کیلومتری این مکان قرار دارد.
