قزوين
شهر قزوين در فاصله 144 كيلومتري غرب تهران در دشت وسيعي استقرار يافته است. بناي اوليه شهرقزوين به منظور جلوگيري از تهاجمات ديالمه در زمان شاپور اول ساساني (معروف به شادشاپور) ايجاد شده وبه مرور توسعه يافته و هسته اصلي شهر قزوين را به وجود آورده است.
بعد از حمله عرب‌ها به ايران و آغاز دوره‌فتوحات اسلامي، يكي از سرداران معروف عرب بنام براء بن عازب در سال 24 ه . ق قزوين را محاصره كرد. دراوايل دوره اسلامي قزوين به پايگاه و مبداء عمليات لشگريان عرب تبديل شد. مسجد جمعه كه تا زمان هارون‌الرشيد از معتبرترين مساجد قزوين بود در زمان امويان، احداث گرديد.
در سال 176 ه . ق قلعه يا شهر ديگري درمقابل شهر قديم قزوين ساخته شد كه به مدينه مباركيه معروف گرديد. هارون الرشيد دستور داد حصار ومسجدي نيز در مدينه مباركيه احداث كنند. از اواخر قرن پنجم هجري قمري تا زمان حمله هلاكو به قلاع‌اسماعيليه، سرزمين قزوين تحت تأثير حوادث نهضت حسن صباح و جانشينان او قرار داشت. قزوين در زمان‌صفويه بعنوان پايتخت انتخاب شد و آثار و بناهاي متعددي در آن بنا گرديد.
در دوره قاجاريه تهران بعنوان‌پايتخت انتخاب شد و قزوين به علت استقرار در مسير جاده تهران به اروپا و روسيه اهميت قابل ملاحظه‌اي‌يافت و در حال حاضر به يكي از شهرهاي مهم كشور تبديل شده است.
